ஆகஸ்ட் 19 : நற்செய்தி வாசகம்எல்லாரையும் திருமண விருந்துக்கு அழைத்து வாருங்கள்.✠ மத்தேயு எழுதிய நற்செய்தியிலிருந்து வாசகம் 22: 1-14

ஆகஸ்ட் 19 : நற்செய்தி வாசகம்

எல்லாரையும் திருமண விருந்துக்கு அழைத்து வாருங்கள்.

✠ மத்தேயு எழுதிய நற்செய்தியிலிருந்து வாசகம் 22: 1-14

அக்காலத்தில்

இயேசு மீண்டும் உவமைகள் வாயிலாகப் பேசியது: “விண்ணரசைப் பின்வரும் நிகழ்ச்சிக்கு ஒப்பிடலாம்: அரசர் ஒருவர் தம் மகனுக்குத் திருமணம் நடத்தினார். திருமணத்திற்கு அழைப்புப் பெற்றவர்களைக் கூட்டிக்கொண்டு வருமாறு அவர் தம் பணியாளர்களை அனுப்பினார். அவர்களோ வர விரும்பவில்லை.

மீண்டும் அவர் வேறு பணியாளர்களிடம், ‘நான் விருந்து ஏற்பாடு செய்திருக்கிறேன். காளைகளையும் கொழுத்த கன்றுகளையும் அடித்துச் சமையல் எல்லாம் தயாராய் உள்ளது. திருமணத்திற்கு வாருங்கள்’ என அழைப்புப் பெற்றவர்களுக்குக் கூறுங்கள் என்று சொல்லி அனுப்பினார். அழைப்புப் பெற்றவர்களோ அதைப் பொருட்படுத்தவில்லை. ஒருவர் தம் வயலுக்குச் சென்றார்; வேறு ஒருவர் தம் கடைக்குச் சென்றார். மற்றவர்களோ அவருடைய பணியாளர்களைப் பிடித்து இழிவுபடுத்திக் கொலை செய்தார்கள்.

அப்பொழுது அரசர் சினமுற்றுத் தம் படையை அனுப்பி அக்கொலையாளிகளைக் கொன்றொழித்தார். அவர்களுடைய நகரத்தையும் தீக்கிரையாக்கினார்.

பின்னர் தம் பணியாளர்களிடம், ‘திருமண விருந்து ஏற்பாடாகி உள்ளது. அழைக்கப் பெற்றவர்களோ தகுதியற்றுப் போனார்கள். எனவே நீங்கள் போய்ச் சாலையோரங்களில் காணும் எல்லாரையும் திருமண விருந்துக்கு அழைத்து வாருங்கள்’ என்றார். அந்தப் பணியாளர்கள் வெளியே சென்று வழியில் கண்ட நல்லோர், தீயோர் யாவரையும் கூட்டி வந்தனர். திருமண மண்டபம் விருந்தினரால் நிரம்பியது. அரசர் விருந்தினரைப் பார்க்க வந்தபோது அங்கே திருமண ஆடை அணியாத ஒருவனைக் கண்டார்.

அரசர் அவனைப் பார்த்து, ‘தோழா, திருமண ஆடையின்றி எவ்வாறு உள்ளே வந்தாய்?’ என்று கேட்டார். அவனோ வாயடைத்து நின்றான். அப்போது அரசர் தம் பணியாளர்களிடம், ‘அவனுடைய காலையும் கையையும் கட்டிப் புறம்பே உள்ள இருளில் தள்ளுங்கள். அங்கே அழுகையும் அங்கலாய்ப்பும் இருக்கும்’ என்றார்.

இவ்வாறு அழைப்புப் பெற்றவர்கள் பலர், ஆனால் தெரிந்தெடுக்கப்பட்டவர்களோ சிலர்.”

ஆண்டவரின் அருள்வாக்கு.

ஆகஸ்ட் 19 : பதிலுரைப் பாடல்திபா 40: 4. 6-7a. 7b-8. 9 (பல்லவி: 7a,8a காண்க)பல்லவி: என் கடவுளே! உமது திருவுளம் நிறைவேற்ற இதோ வருகின்றேன்.

ஆகஸ்ட் 19 : பதிலுரைப் பாடல்

திபா 40: 4. 6-7a. 7b-8. 9 (பல்லவி: 7a,8a காண்க)

பல்லவி: என் கடவுளே! உமது திருவுளம் நிறைவேற்ற இதோ வருகின்றேன்.

https://youtu.be/l4DFuyqp6U8

4

ஆண்டவர் மீது நம்பிக்கை கொண்டவரே பேறுபெற்றவர்; அத்தகையோர் சிலைகளை நோக்காதவர்; பொய்யானவற்றைச் சாராதவர். - பல்லவி

6

பலியையும் காணிக்கையையும் நீர் விரும்பவில்லை; எரி பலியையும் பாவம் போக்கும் பலியையும் நீர் கேட்கவில்லை; ஆனால், என் செவிகள் திறக்கும்படி செய்தீர்.

7a

எனவே, ‘இதோ வருகின்றேன்.’ - பல்லவி

7b

என்னைக் குறித்துத் திருநூல் சுருளில் எழுதப்பட்டுள்ளது;

8

என் கடவுளே! உமது திருவுளம் நிறைவேற்றுவதில் நான் மகிழ்ச்சி அடைகின்றேன்; உமது திருச்சட்டம் என் உள்ளத்தில் இருக்கின்றது, என்றேன் நான். - பல்லவி

9

என் நீதியை நீர் நிலைநாட்டிய நற்செய்தியை மாபெரும் சபையில் அறிவித்தேன்; நான் வாயை மூடிக்கொண்டிருக்கவில்லை; ஆண்டவரே! நீர் இதை அறிவீர். - பல்லவி

நற்செய்திக்கு முன் வாழ்த்தொலி

திபா 95: 8b, 7b

அல்லேலூயா, அல்லேலூயா! 

இன்று உங்கள் இதயத்தைக் கடினப்படுத்திக் கொள்ளாதீர்கள். மாறாக, நீங்கள் அவரது குரலுக்குச் செவிகொடுத்தால் எத்துணை நலம்! அல்லேலூயா.

ஆகஸ்ட் 19 : முதல் வாசகம்யார் என்னைச் சந்திக்க என் வீட்டு வாயிலிலிருந்து புறப்பட்டு வருகின்றாரோ, அவரைக் கொண்டு வந்து எரிபலியாக்குவேன்.நீதித்தலைவர்கள் நூலிலிருந்து வாசகம் 11: 29-39a

ஆகஸ்ட் 19 : முதல் வாசகம்

யார் என்னைச் சந்திக்க என் வீட்டு வாயிலிலிருந்து புறப்பட்டு வருகின்றாரோ, அவரைக் கொண்டு வந்து எரிபலியாக்குவேன்.

நீதித்தலைவர்கள் நூலிலிருந்து வாசகம் 11: 29-39a

அந்நாள்களில்

ஆண்டவரின் ஆவி இப்தாவுக்கு அருளப்பட்டது. அவர் கிலயாதையும், மனாசேயையும் கடந்து, கிலயாதிலிருந்த மிஸ்போவைக் கடந்து, அங்கிருந்து அம்மோனியரை நெருங்கினார். இப்தா ஆண்டவருக்கு ஒரு நேர்ச்சை செய்தார். “நீர் அம்மோனிய மக்களை என் கையில் ஒப்புவித்தால், அவர்களிடமிருந்து நான் வெற்றியோடு திரும்பும்பொழுது யார் என்னைச் சந்திக்க என் வீட்டு வாயிலிலிருந்து புறப்பட்டு வருகின்றாரோ, அவர் ஆண்டவருக்கு உரியவர். அவரைக் கொண்டு வந்து எரிபலியாக்குவேன்.” இப்தா அம்மோனியருடன் போரிடச் சென்றார். ஆண்டவர் அவர்களை அவர் கையில் ஒப்புவித்தார். இப்தா அரோயேரிலிருந்து மின்னித்து அருகாமை வரை இருபது நகர்களையும், ஆபல்-கெராமிம் வரை இருந்த பகுதிகளையும் அழித்தார். இஸ்ரயேல் முன்னிலையில் அம்மோனியர் அடக்கப்பட்டனர். இப்தா மிஸ்பாவிலிருந்து தம் வீடு திரும்பினார். இதோ! அவர் மகள் மேளதாளத்துடன் நடனமாடிக்கொண்டு அவரைச் சந்திக்கப் புறப்பட்டு வந்தாள். அவள் அவருடைய ஒரே மகள். அவருக்கு வேறு மகனோ மகளோ இல்லை. அவர் அவளைப் பார்த்தார்; தம் உடைகளைக் கிழித்துக்கொண்டு, “ஐயோ! என் மகளே! நீ எனக்கு மோசம் செய்து விட்டாயே! நீ என்னைத் துன்பத்திற்கு ஆளாக்கி விட்டாயே! நான் ஆண்டவருக்கு வாக்குக் கொடுத்து விட்டேனே! அதை நான் மாற்ற முடியாதே!” என்றார்.

அவள் அவரிடம், “அப்பா, நீங்கள் ஆண்டவருக்கு வாக்குக் கொடுத்து விட்டீர்களென்றால் உங்கள் வாக்கின்படியே எனக்குச் செய்யுங்கள். ஏனெனில், ஆண்டவர் உங்கள் எதிரிகளான அம்மோனியரை உங்களுக்காகப் பழிவாங்கிவிட்டார்” என்றாள். அவள் தந்தையிடம், “என் விருப்பத்தை நிறைவேற்றுங்கள். இரண்டு மாதங்கள் என்னைத் தனியாக விடுங்கள். நான் மலைகளில் சுற்றித்திரிந்து, எனது கன்னிமை குறித்து என் தோழியருடன் துக்கம் கொண்டாடுவேன்” என்றாள். அவர், “சென்று வா” என்று சொல்லி அவளை இரண்டு மாதங்களுக்கு அனுப்பி வைத்தார். அவள் தன் தோழியருடன் சென்று தன் கன்னிமை குறித்து மலைமீது துக்கம் கொண்டாடினாள். இரண்டு மாதங்கள் முடிந்தபின் அவள் தன் தந்தையிடம் வந்தாள். அவர் தாம் செய்திருந்த நேர்ச்சையின்படி அவளுக்குச் செய்தார்.

ஆண்டவரின் அருள்வாக்கு.

August 19th : Gospel Invite everyone you can to the wedding.A Reading from the Holy Gospel according to St.Matthew 22:1-14

August 19th : Gospel 

Invite everyone you can to the wedding.

A Reading from the Holy Gospel according to St.Matthew 22:1-14 

Jesus began to speak to the chief priests and elders of the people in parables: ‘The kingdom of heaven may be compared to a king who gave a feast for his son’s wedding. He sent his servants to call those who had been invited, but they would not come. Next he sent some more servants. “Tell those who have been invited” he said “that I have my banquet all prepared, my oxen and fattened cattle have been slaughtered, everything is ready. Come to the wedding.” But they were not interested: one went off to his farm, another to his business, and the rest seized his servants, maltreated them and killed them. The king was furious. He despatched his troops, destroyed those murderers and burnt their town. Then he said to his servants, “The wedding is ready; but as those who were invited proved to be unworthy, go to the crossroads in the town and invite everyone you can find to the wedding.” So these servants went out on to the roads and collected together everyone they could find, bad and good alike; and the wedding hall was filled with guests. When the king came in to look at the guests he noticed one man who was not wearing a wedding garment, and said to him, “How did you get in here, my friend, without a wedding garment?” And the man was silent. Then the king said to the attendants, “Bind him hand and foot and throw him out into the dark, where there will be weeping and grinding of teeth.” For many are called, but few are chosen.’

The Word of the Lord.

August 19th : Responsorial PsalmPsalm 39(40):5,7-10

August 19th : Responsorial Psalm

Psalm 39(40):5,7-10 

Here I am, Lord! I come to do your will.

Happy the man who has placed

  his trust in the Lord

and has not gone over to the rebels

  who follow false gods.

Here I am, Lord! I come to do your will.

You do not ask for sacrifice and offerings,

  but an open ear.

You do not ask for holocaust and victim.

  Instead, here am I.

Here I am, Lord! I come to do your will.

In the scroll of the book it stands written

  that I should do your will.

My God, I delight in your law

  in the depth of my heart.

Here I am, Lord! I come to do your will.

Your justice I have proclaimed

  in the great assembly.

My lips I have not sealed;

  you know it, O Lord.

Here I am, Lord! I come to do your will.

Gospel Acclamation Ps118:27

Alleluia, alleluia!

Make me grasp the way of your precepts,

and I will muse on your wonders.

Alleluia!

August 19th : First Reading Jephthah sacrifices his daughter in fulfilment of a vow.A Reading from the Book of Judges 11:29-39.

August 19th : First Reading 

Jephthah sacrifices his daughter in fulfilment of a vow.

A Reading from the Book of  Judges 11:29-39. 

The spirit of the Lord came on Jephthah, who crossed Gilead and Manasseh, passed through to Mizpah in Gilead, and from Mizpah in Gilead made his way to the rear of the Ammonites. And Jephthah made a vow to the Lord, ‘If you deliver the Ammonites into my hands, then the first person to meet me from the door of my house when I return in triumph from fighting the Ammonites shall belong to the Lord, and I will offer him up as a holocaust. Jephthah marched against the Ammonites to attack them, and the Lord delivered them into his power. He harassed them from Aroer almost to Minnith (twenty towns) and to Abel-keramim. It was a very severe defeat, and the Ammonites were humbled before the Israelites.

  As Jephthah returned to his house at Mizpah, his daughter came out from it to meet him; she was dancing to the sound of timbrels. This was his only child; apart from her he had neither son nor daughter. When he saw her, he tore his clothes and exclaimed, ‘Oh my daughter, what sorrow you are bringing me! Must it be you, the cause of my ill-fortune! I have given a promise to the Lord, and I cannot unsay what I have said.’ She answered him, ‘My father, you have given a promise to the Lord; treat me as the vow you took binds you to, since the Lord has given you vengeance on your enemies the Ammonites.’ Then she said to her father, ‘Grant me one request. Let me be free for two months. I shall go and wander in the mountains, and with my companions bewail my virginity.’ He answered, ‘Go’, and let her depart for two months. So she went away with her companions and bewailed her virginity in the mountains. When the two months were over, she returned to her father, and he treated her as the vow that he had uttered bound him. She had never known a man.

The Word of the Lord.