பிப்ரவரி 10 : நற்செய்தி வாசகம்திரளான மக்கள் வயிறார உண்டார்கள்.✠ மாற்கு எழுதிய தூய நற்செய்தியிலிருந்து வாசகம் 8: 1-10

பிப்ரவரி 10 :  நற்செய்தி வாசகம்

திரளான மக்கள் வயிறார உண்டார்கள்.

✠ மாற்கு எழுதிய தூய நற்செய்தியிலிருந்து வாசகம் 8: 1-10

அக்காலத்தில்

மீண்டும் பெருந்திரளான மக்கள் கூடியிருந்தார்கள். உண்பதற்கு அவர்களிடம் ஒன்றுமில்லை. இயேசு தம் சீடரை வரவழைத்து அவர்களிடம், “நான் இம்மக்கள் கூட்டத்தின்மீது பரிவு கொள்கிறேன். ஏற்கெனவே மூன்று நாள்களாக இவர்கள் என்னுடன் இருக்கிறார்கள். உண்பதற்கும் இவர்களிடம் எதுவுமில்லை. நான் இவர்களைப் பட்டினியாக வீட்டிற்கு அனுப்பி விட்டால் வழியில் தளர்ச்சி அடைவார்கள். இவர்களுள் சிலர் நெடுந்தொலையிலிருந்து வந்துள்ளனர்” என்று கூறினார்.

அதற்கு அவருடைய சீடர்கள், “இப்பாலைநிலத்தில் இவர்களுக்குப் போதுமான உணவு அளிப்பது எப்படி?” என்று கேட்டார்கள். அப்போது அவர் அவர்களைப் பார்த்து, “உங்களிடம் எத்தனை அப்பங்கள் உள்ளன?” என்று கேட்டார். அவர்கள் “ஏழு” என்றார்கள். தரையில் அமர மக்களுக்கு அவர் கட்டளையிட்டார்; பின்பு அந்த ஏழு அப்பங்களையும் எடுத்து, கடவுளுக்கு நன்றி செலுத்தி, பிட்டு, பரிமாறும்படி தம் சீடர்களிடம் கொடுக்க, அவர்களும் மக்களுக்கு அளித்தார்கள். சிறு மீன்கள் சிலவும் அவர்களிடம் இருந்தன. அவற்றின்மீது அவர் ஆசி கூறிப் பரிமாறச் சொன்னார்.

அவர்கள் வயிறார உண்டார்கள்; மீதியாய் இருந்த துண்டுகளை ஏழு கூடைகள் நிறைய எடுத்தார்கள். அங்கு இருந்தவர்கள் ஏறக்குறைய நாலாயிரம் பேர்.

பின்பு அவர் அவர்களை அனுப்பிவிட்டார்; உடனடியாகத் தம் சீடருடன் படகேறித் தல்மனுத்தா பகுதிக்குச் சென்றார்.

ஆண்டவரின் அருள்வாக்கு.

பிப்ரவரி 10 : பதிலுரைப் பாடல்திபா 106: 6-7a. 19-20. 21-22 (பல்லவி: 4a காண்க)பல்லவி: ஆண்டவரே! உம் மக்கள்மீது இரக்கம் காட்டி என்னை நினைவுகூரும்.

பிப்ரவரி 10 :  பதிலுரைப் பாடல்

திபா 106: 6-7a. 19-20. 21-22 (பல்லவி: 4a காண்க)

பல்லவி: ஆண்டவரே! உம் மக்கள்மீது இரக்கம் காட்டி என்னை நினைவுகூரும்.

6

எங்கள் மூதாதையரின் வழிநடந்து, நாங்களும் பாவம் செய்தோம்; குற்றம் புரிந்தோம்; தீமை செய்தோம்.

7a

எங்கள் மூதாதையர் எகிப்தில் நீர் செய்த வியத்தகு செயல்களைப் பற்றிச் சிந்திக்கவில்லை. - பல்லவி

19

அவர்கள் ஓரேபில் ஒரு கன்றுக்குட்டியைச் செய்துகொண்டனர்; வார்ப்புச் சிலையை விழுந்து வணங்கினர்;

20

தங்கள் ‘மாட்சி'க்குப் பதிலாக, புல் தின்னும் காளையின் உருவத்தைச் செய்துகொண்டனர். - பல்லவி

21

தங்களை விடுவித்த இறைவனை மறந்தனர்; எகிப்தில் பெரியன புரிந்தவரை மறந்தனர்;

22

காம் நாட்டில் அவர் செய்த வியத்தகு செயல்களை மறந்தனர்; செங்கடலில் அவர் செய்த அச்சுறுத்தும் செயல்களையும் மறந்தனர். - பல்லவி

நற்செய்திக்கு முன் வாழ்த்தொலி

மத் 4: 4

அல்லேலூயா, அல்லேலூயா! 

மனிதர் அப்பத்தினால் மட்டுமல்ல, மாறாக, கடவுளின் வாய்ச்சொல் ஒவ்வொன்றாலும் வாழ்வர். அல்லேலூயா.

பிப்ரவரி 10 : முதல் வாசகம்எரொபவாம் இரு பொன் கன்றுக் குட்டிகளைச் செய்தான்.அரசர்கள் முதல் நூலிலிருந்து வாசகம் 12: 26-32; 13: 33-34

பிப்ரவரி 10 :  முதல் வாசகம்

எரொபவாம் இரு பொன் கன்றுக் குட்டிகளைச் செய்தான்.

அரசர்கள் முதல் நூலிலிருந்து வாசகம் 12: 26-32; 13: 33-34

அந்நாள்களில்

“இப்போதுள்ள நிலை நீடித்தால் அரசு தாவீதின் வீட்டுக்கே திரும்பிச் சென்றுவிடும். ஏனெனில், இம்மக்கள் எருசலேமில் உள்ள ஆண்டவரின் இல்லத்தில் பலிசெலுத்த இனிமேலும் போவார்களானால், அவர்களது உள்ளம் யூதாவின் அரசன் ரெகபெயாம் என்ற தங்கள் தலைவனை நாடும்; என்னைக் கொலை செய்துவிட்டு யூதாவின் அரசன் ரெகபெயாம் பக்கம் சேர்ந்து கொள்வார்கள்” என்று தன் இதயத்தில் எரொபவாம் சொல்லிக் கொண்டான். இதைப் பற்றித் தீரச் சிந்தித்து, அவன் பொன்னால் இரு கன்றுக் குட்டிகளைச் செய்தான். மக்களை நோக்கி, “நீங்கள் எருசலேமுக்குப் போய் வருவது பெருந்தொல்லை அல்லவா! இஸ்ரயேலரே! இதோ, உங்களை எகிப்து நாட்டிலிருந்து மீட்டுவந்த உங்கள் தெய்வங்கள்!” என்றான். இவற்றுள் ஒன்றைப் பெத்தேலிலும் மற்றொன்றைத் தாணிலும் வைத்தான். இச்செயல் பாவத்துக்குக் காரணமாயிற்று. ஏனெனில் மக்கள் கன்றுக் குட்டியை வணங்கத் தாண் வரையிலும் செல்லத் தொடங்கினர்.

மேலும் அவன் தொழுகை மேட்டுக் கோவில்கள் கட்டி, லேவியரல்லாத சாதாரண மக்களை அவற்றில் குருக்களாக நியமித்தான். அதுவுமின்றி, யூதாவின் விழாவுக்கு இணையாக, எட்டாம் மாதம் பதினைந்தாம் நாள் எரொபவாம் ஒரு விழாவை எற்படுத்திப் பலிபீடத்தின் மேல் பலியிட்டான். அவ்வாறே பெத்தேலிலும் தான் செய்து வைத்த கன்றுக் குட்டிகளுக்குப் பலியிட்டான். மேலும் தான் அமைத்திருந்த தொழுகை மேடுகளின் குருக்களைப் பெத்தேலில் பணி செய்யும்படி அமர்த்தினான்.

இவற்றின் பின்னும் எரொபவாம் தன் தீய வழியை விட்டு விலகாமல் சாதாரண மக்களைத் தொழுகை மேட்டுக் குருக்களாக அமர்த்தினான். யார் விரும்பினார்களோ, அவர்களை அவன் திருநிலைப்படுத்த, அவர்கள் தொழுகை மேட்டுக் குருக்கள் ஆயினர். இச்செயல் எரொபவாமின் வீடு பாவத்திற்கு உள்ளாவதற்கும் மண்ணிலிருந்து அழிந்தொழிந்து போவதற்கும் காரணமாயிற்று.

ஆண்டவரின் அருள்வாக்கு.

February 10th : Gospel The feeding of the four thousandA reading from the Holy Gospel according to St.Mark 8: 1-10

February 10th :  Gospel 

The feeding of the four thousand

A reading from the Holy Gospel according to St.Mark 8: 1-10 

A great crowd had gathered, and they had nothing to eat. So Jesus called his disciples to him and said to them, ‘I feel sorry for all these people; they have been with me for three days now and have nothing to eat. If I send them off home hungry they will collapse on the way; some have come a great distance.’ His disciples replied, ‘Where could anyone get bread to feed these people in a deserted place like this?’ He asked them, ‘How many loaves have you?’ ‘Seven’ they said. Then he instructed the crowd to sit down on the ground, and he took the seven loaves, and after giving thanks he broke them and handed them to his disciples to distribute; and they distributed them among the crowd. They had a few small fish as well, and over these he said a blessing and ordered them to be distributed also. They ate as much as they wanted, and they collected seven basketfuls of the scraps left over. Now there had been about four thousand people. He sent them away and immediately, getting into the boat with his disciples, went to the region of Dalmanutha.

The Word of the Lord.

February 10th : Responsorial PsalmPsalm 105(106):6-7,19-22

February 10th :  Responsorial Psalm

Psalm 105(106):6-7,19-22 

O Lord, remember me out of the love you have for your people.

Our sin is the sin of our fathers;

  we have done wrong, our deeds have been evil.

Our fathers when they were in Egypt

  paid no heed to your wonderful deeds.

O Lord, remember me out of the love you have for your people.

They fashioned a calf at Horeb

  and worshipped an image of metal,

exchanging the God who was their glory

  for the image of a bull that eats grass.

O Lord, remember me out of the love you have for your people.

They forgot the God who was their saviour,

  who had done such great things in Egypt,

such portents in the land of Ham,

  such marvels at the Red Sea.

O Lord, remember me out of the love you have for your people.

Gospel Acclamation Mt4:4

Alleluia, alleluia!

Man does not live on bread alone,

but on every word that comes from the mouth of God.

Alleluia!

February 10th : First readingThe prophecy of the separation of IsraelA reading from the first book of Kings 12: 26-32,13:33-34

February 10th :  First reading

The prophecy of the separation of Israel

A reading from the first book of Kings 12: 26-32,13:33-34 

Jeroboam thought to himself, ‘As things are, the kingdom will revert to the House of David. If this people continues to go up to the Temple of the Lord in Jerusalem to offer sacrifices, the people’s heart will turn back again to their lord, Rehoboam king of Judah, and they will put me to death.’ So the king thought this over and then made two golden calves; he said to the people, ‘You have been going up to Jerusalem long enough. Here are your gods, Israel; these brought you up out of the land of Egypt!’ He set up one in Bethel and the people went in procession all the way to Dan in front of the other. He set up the temple of the high places and appointed priests from ordinary families, who were not of the sons of Levi. Jeroboam also instituted a feast in the eighth month, on the fifteenth of the month, like the feast that was kept in Judah, and he went up to the altar. That was how he behaved in Bethel, sacrificing to the calves he had made; and at Bethel he put the priests of the high places he had established.

  Jeroboam did not give up his wicked ways but went on appointing priests for the high places from the common people. He consecrated as priests of the high places any who wished to be. Such conduct made the House of Jeroboam a sinful House, and caused its ruin and extinction from the face of the earth.

The Word of the Lord.

Jeroboam thought to himself, ‘As things are, the kingdom will revert to the House of David. If this people continues to go up to the Temple of the Lord in Jerusalem to offer sacrifices, the people’s heart will turn back again to their lord, Rehoboam king of Judah, and they will put me to death.’ So the king thought this over and then made two golden calves; he said to the people, ‘You have been going up to Jerusalem long enough. Here are your gods, Israel; these brought you up out of the land of Egypt!’ He set up one in Bethel and the people went in procession all the way to Dan in front of the other. He set up the temple of the high places and appointed priests from ordinary families, who were not of the sons of Levi. Jeroboam also instituted a feast in the eighth month, on the fifteenth of the month, like the feast that was kept in Judah, and he went up to the altar. That was how he behaved in Bethel, sacrificing to the calves he had made; and at Bethel he put the priests of the high places he had established.

  Jeroboam did not give up his wicked ways but went on appointing priests for the high places from the common people. He consecrated as priests of the high places any who wished to be. Such conduct made the House of Jeroboam a sinful House, and caused its ruin and extinction from the face of the earth.

The Word of the Lord.