நவம்பர் 18 : நற்செய்தி வாசகம் இழந்து போனதைத் தேடி மீட்கவே மானிடமகன் வந்திருக்கிறார். ✠ லூக்கா எழுதிய தூய நற்செய்தியிலிருந்து வாசகம் 19: 1-10

 நவம்பர் 18 :  நற்செய்தி வாசகம்

இழந்து போனதைத் தேடி மீட்கவே மானிடமகன் வந்திருக்கிறார்.

✠ லூக்கா எழுதிய தூய நற்செய்தியிலிருந்து வாசகம் 19: 1-10

அக்காலத்தில்

இயேசு எரிகோவுக்குச் சென்று அந்நகர் வழியே போய்க் கொண்டிருந்தார். அங்கு சக்கேயு என்னும் பெயருடைய செல்வர் ஒருவர் இருந்தார். அவர் வரிதண்டுவோருக்குத் தலைவர். இயேசு யார் என்று அவர் பார்க்க விரும்பினார்; மக்கள் திரளாய்க் கூடியிருந்ததால் அவரைப் பார்க்க முடியவில்லை. ஏனெனில், சக்கேயு குட்டையாய் இருந்தார். அவர் முன்னே ஓடிப்போய், அவரைப் பார்ப்பதற்காக ஒரு காட்டு அத்தி மரத்தில் ஏறிக்கொண்டார். இயேசு அவ்வழியேதான் வரவிருந்தார்.

இயேசு அந்த இடத்திற்கு வந்தவுடன், அண்ணாந்து பார்த்து அவரிடம், “சக்கேயு, விரைவாய் இறங்கி வாரும்; இன்று உமது வீட்டில் நான் தங்க வேண்டும்” என்றார். அவர் விரைவாய் இறங்கி வந்து மகிழ்ச்சியோடு அவரை வரவேற்றார். இதைக் கண்ட யாவரும், “பாவியிடம் தங்கப் போயிருக்கிறாரே இவர்” என்று முணுமுணுத்தனர். சக்கேயு எழுந்து நின்று, “ஆண்டவரே, என் உடைமைகளில் பாதியை ஏழைகளுக்குக் கொடுத்துவிடுகிறேன்; எவர் மீதாவது பொய்க்குற்றம் சுமத்தி எதையாவது கவர்ந்திருந்தால் நான் அதை நான்கு மடங்காகத் திருப்பிக் கொடுத்து விடுகிறேன்” என்று அவரிடம் கூறினார். இயேசு அவரை நோக்கி, “இன்று இந்த வீட்டிற்கு மீட்பு உண்டாயிற்று; ஏனெனில் இவரும் ஆபிரகாமின் மகனே! இழந்து போனதைத் தேடி மீட்கவே மானிடமகன் வந்திருக்கிறார்” என்று சொன்னார்.

ஆண்டவரின் அருள்வாக்கு.

நவம்பர் 18 : பதிலுரைப் பாடல் திபா 3: 1-2. 3-4. 5-7ab (பல்லவி: 5b) பல்லவி: ஆண்டவரே எனக்கு ஆதரவு.

 நவம்பர் 18 : பதிலுரைப் பாடல்

திபா 3: 1-2. 3-4. 5-7ab (பல்லவி: 5b)

பல்லவி: ஆண்டவரே எனக்கு ஆதரவு.

1

ஆண்டவரே, என் எதிரிகள் எவ்வளவாய்ப் பெருகிவிட்டனர்! என்னை எதிர்த்து எழுவோர் எத்தனை மிகுந்துவிட்டனர்!

2

‘கடவுள் அவனை விடுவிக்க மாட்டார்’ என்று என்னைக் குறித்துச் சொல்வோர் பலர். - பல்லவி

3

ஆயினும், ஆண்டவரே, நீரே எனைக் காக்கும் கேடயம்; நீரே என் மாட்சி; என்னைத் தலைநிமிரச் செய்பவரும் நீரே.

4

நான் உரத்த குரலில் ஆண்டவரிடம் மன்றாடுகின்றேன்; அவர் தமது திருமலையிலிருந்து எனக்குப் பதிலளிப்பார். - பல்லவி

5

நான் படுத்துறங்கி விழித்தெழுவேன்: ஏனெனில், ஆண்டவரே எனக்கு ஆதரவு.

6

என்னைச் சூழ்ந்திருக்கும் பல்லாயிரம் பகைவருக்கு நான் அஞ்சமாட்டேன்.

7ab

ஆண்டவரே, எழுந்தருளும்; என் கடவுளே, என்னை மீட்டருளும். - பல்லவி

நற்செய்திக்கு முன் வாழ்த்தொலி

1 யோவா 4: 10b

அல்லேலூயா, அல்லேலூயா! கடவுள் நம்மீது அன்புகொண்டு தம் மகனை நம் பாவங்களுக்குக் கழுவாயாக அனுப்பினார். அல்லேலூயா.

நவம்பர் 18 : முதல் வாசகம் இப்போது என் உயிரை ஆண்மையுடன் கையளிப்பதன் மூலம் என் முதுமைக்கு நான் தகுதியுடையவன் என மெய்ப்பிப்பேன். மக்கபேயர் இரண்டாம் நூலிலிருந்து வாசகம் 6: 18-31

 நவம்பர் 18 :  முதல் வாசகம்

இப்போது என் உயிரை ஆண்மையுடன் கையளிப்பதன் மூலம் என் முதுமைக்கு நான் தகுதியுடையவன் என மெய்ப்பிப்பேன்.

மக்கபேயர் இரண்டாம் நூலிலிருந்து வாசகம் 6: 18-31

அந்நாள்களில்

தலைசிறந்த மறைநூல் அறிஞர்களுள் ஒருவரும் வயதில் முதிர்ந்தவரும் மாண்புறு தோற்றம் உடையவருமான எலயாசர் பன்றி இறைச்சி உண்ணத் தம் வாயைத் திறக்குமாறு கட்டாயப்படுத்தப்பட்டார். ஆனால் அவர் மாசுபடிந்தவராய் வாழ்வதை விட மதிப்புடையவராய் இறப்பதைத் தேர்ந்து கொண்டு இறைச்சியை வெளியே துப்பிவிட்டுத் தாமாகவே சித்திரவதைக் கருவியை நோக்கிச் சென்றார். உயிர்மேல் ஆசை இருப்பினும், திருச்சட்டம் விலக்கியிருந்த பண்டங்களைச் சுவைத்தும் பாராமல் தள்ளிவிடத் துணியும் எல்லாரும் இவ்வாறே செய்யவேண்டும்.

சட்டத்திற்கு எதிரான அந்தப் பலி விருந்துக்குப் பொறுப்பாய் இருந்தவர்கள் அவரோடு கொண்டிருந்த நீண்டகாலப் பழக்கம் காரணமாக அவரை ஒதுக்கமாக அழைத்துச் சென்று, அவர் உண்ணக்கூடிய இறைச்சியை அவரே தயாரித்துக் கொண்டுவருமாறும், மன்னன் கட்டளையிட்டபடி பலியிடப்பட்ட இறைச்சியை உண்பது போல நடிக்குமாறும் அவரைத் தனிமையில் வேண்டிக் கொண்டார்கள். இவ்வாறு செய்வதால் அவர் சாவினின்று காப்பாற்றப்படுவார் என்றும், அவரோடு அவர்கள் கொண்டிருந்த பழைய நட்பின் காரணமாக மனிதநேயத்தோடு நடத்தப்படுவார் என்றும் அவர்கள் எண்ணினார்கள். ஆனால் எலயாசர் தமது வயதுக்குரிய தகுதிக்கும் முதுமைக்குரிய மேன்மைக்கும் நரைமுடிக்குரிய மாண்புக்கும் சிறு வயதுமுதல் தாம் நடத்தியிருந்த மாசற்ற வாழ்க்கைக்கும் கடவுள் கொடுத்திருந்த திருச்சட்டத்திற்கும் ஏற்றபடி மேலான முறையில் உறுதிபூண்டவராய், உடனே தமது முடிவைத் தெரிவித்து, தம்மைக் கொன்றுவிடுமாறு கூறினார்.

அவர் தொடர்ந்து, “இவ்வாறு நடிப்பது எனது வயதுக்கு ஏற்றதல்ல; ஏனெனில், தொண்ணூறு வயதான எலயாசர் அன்னியருடைய மறையை ஏற்றுக் கொண்டுவிட்டார் என இளைஞருள் பலர் எண்ணக்கூடும். குறுகிய, நிலையில்லாத வாழ்வுக்காக நான் இவ்வாறு நடிப்பேனாகில் என் பொருட்டு அவர்கள் நெறி பிறழ நேரிடும்; அவ்வாறு நேரிட்டால் அது என் முதுமையை நானே களங்கப்படுத்துவதும் இழிவுபடுத்துவதும் ஆகும். மனிதரின் தண்டனையினின்று நான் தற்காலிகமாக விடுபட்டாலும், உயிரோடு வாழ்ந்தாலும் இறந்தாலும், நான் எல்லாம் வல்லவருடைய கைக்குத் தப்ப முடியாது. ஆகவே இப்போது என் உயிரை ஆண்மையுடன் கையளிப்பதன் மூலம் என் முதுமைக்கு நான் தகுதியுடையவன் என மெய்ப்பிப்பேன்; மதிப்புக்குரிய, தூய சட்டங்களுக்காக விருப்போடும் பெருந்தன்மையோடும் எவ்வாறு இறப்பது என்பதற்கு ஓர் உயரிய எடுத்துக்காட்டை விட்டுச் செல்வேன்” என்றார்.

இதெல்லாம் கூறி முடித்ததும் அவர் சித்திரவதைக் கருவியை நோக்கிச் சென்றார். சற்றுமுன் அவரைக் கனிவோடு நடத்தியவர்கள் இப்போது கல்நெஞ்சராய் மாறினார்கள்; ஏனெனில் அவர் கூறியது அவர்களுக்கு மடமையாகத் தோன்றியது.

அடிபட்டதால் இறக்கும் தறுவாயில் இருந்தபோது அவர் அழுது புலம்பி, “நான் சாவினின்று விடுவிக்கப்பட்டிருக்கலாம் என்றாலும், அடியினால் என் உடலில் ஏற்படும் கொடிய துன்பங்களைத் தாங்கிக் கொள்கிறேன்; ஆண்டவருக்கு நான் அஞ்சுவதால் என் உள்ளத்தில் மகிழ்ச்சியோடு இவற்றை ஏற்றுக் கொள்கிறேன்; ஆண்டவர் தம் தூய ஞானத்தால் இவற்றையெல்லாம் அறிகிறார்” என்றார். இவ்வாறு எலயாசர் உயிர் துறந்தார்.

அவருடைய இறப்பு இளைஞர்களுக்கு மட்டுமல்ல, அவருடைய நாட்டு மக்கள் அனைவருக்குமே சான்றாண்மைக்கு எடுத்துக்காட்டாகவும் நற்பண்புக்கு அடையாளமாகவும் விளங்கியது.

ஆண்டவரின் அருள்வாக்கு.

November 18th : Gospel Salvation comes to the house of Zacchaeus A Reading from the Holy Gospel according to St.Luke 19:1-10

 November 18th :  Gospel 

Salvation comes to the house of Zacchaeus

A Reading from the Holy Gospel according to St.Luke 19:1-10 

At that time: Jesus entered Jericho and was passing through. And behold, there was a man named Zacchaeus. He was a chief tax collector and was rich. And he was seeking to see who Jesus was, but on account of the crowd he could not, because he was small in stature. So he ran on ahead and climbed up into a sycamore tree to see him, for he was about to pass that way. And when Jesus came to the place, he looked up and said to him, “Zacchaeus, hurry and come down, for I must stay at your house today.” So he hurried and came down and received him joyfully. And when they saw it, they all grumbled, “He has gone in to be the guest of a man who is a sinner.” And Zacchaeus stood and said to the Lord, “Behold, Lord, half of my goods I give to the poor. And if I have defrauded anyone of anything, I restore it fourfold.” And Jesus said to him, “Today salvation has come to this house, since he also is a son of Abraham. For the Son of Man came to seek and to save the lost.”

The Gospel of the Lord.

November 18th : Responsorial Psalm Psalm 3:2-3, 4-5, 6-7 (R. 6b) Response : The Lord upholds me.

 November 18th : Responsorial Psalm

Psalm 3:2-3, 4-5, 6-7 (R. 6b)

Response : The Lord upholds me.

How many are my foes, O Lord! How many are rising up against me! How many are saying about me, “There is no help for him in God.”

R.: The Lord upholds me.

But you, Lord, are a shield about me, my glory, who lift up my head. I cry aloud to the Lord. From his holy mountain he answers me.

R.: The Lord upholds me.

I lie down, I sleep and I wake, for the Lord upholds me. I will not fear even thousands of people who are ranged on every side against me. Arise, Lord; save me, my God.

R.: The Lord upholds me.

Gospel Acclamation

Alleluia

V. Alleluia.

R. Alleluia.

V. God loved us and sent his Son to be the propitiation for our sins.

R. Alleluia.

November 18th : First reading 'I will make a good death, eagerly and generously, for the holy laws' A reading from the second book of Maccabees 6:18-31

 November 18th :  First reading

'I will make a good death, eagerly and generously, for the holy laws'

A reading from the second book of Maccabees 6:18-31 

In those days: Eleazar, one of the scribes in high position, a man now advanced in age and of noble presence, was being forced to open his mouth to eat swine’s flesh. But he, welcoming death with honour rather than life with pollution, went up to the rack of his own accord, spitting out the flesh, as men ought to go who have the courage to refuse things that it is not right to taste, even for the natural love of life. Those who were in charge of that unlawful sacrifice took the man aside,

because of their long acquaintance with him, and privately urged him to bring meat of his own providing, proper for him to use, and pretend that he was eating the flesh of the sacrificial meal that had been commanded by the king, so that by doing this he might be saved from death and be treated kindly on account of his old friendship with them. But making a high resolve, worthy of his years and the dignity of his old age and the grey hairs that he had reached with distinction and his excellent life even from childhood, and moreover according to the holy God-given law, he declared himself quickly, telling them to send him to the grave. “Such pretence is not worthy of our time of life”, he said, “lest many of the young should suppose that Eleazar in his ninetieth year has gone over to an alien religion, and through my pretence, for the sake of living a brief moment longer, they should be led astray because of me, while I defile and disgrace my old age. For even if for the present I should avoid the punishment of men, yet whether I live or die I shall not escape the hands of the Almighty. Therefore, by manfully giving up my life now, I will show myself worthy of my old age and leave to the young a noble example of how to die a good death willingly and nobly for the revered and holy laws.” When he had said this, he went at once to the rack. And those who a little before had acted towards him with good will now changed to ill will, because the words he had uttered were in their opinion sheer madness. When he was about to die under the blows, he groaned aloud and said: “It is clear to the Lord in his holy knowledge that, though I might have been saved from death, I am enduring terrible sufferings in my body under this beating, but in my soul I am glad to suffer these things because I fear him.” So in this way he died, leaving in his death an example of nobility and a memorial of courage, not only to the young but to the great body of his nation.

The word of the Lord.